قرآن کریم در آیات بسیاری به اهمیت مال پرداخته و به انواع برخوردهای انسان با مال اشاره کرده است، در آیه ای آن را زینت و آرایش چند روزه زندگی دنیا معرفی کرده و در جایی دیگر هشدار داده که مبادا مال، باعث غفلت و از یاد بردن خدا شود، در برخی آیات مردم را تشویق و دعوت می کند که از مال پاکیزه و حلال استفاده کنند و به حرام روی نیاورند

 قرآن مجید در سوره مؤمنون آیه 51 درباره لقمه حلال و عمل صالح می فرماید:

یا ایهاالرسل کلوا من الطیبت و اعملوا صلحاانی بما تعملون علیم  

 ای رسولان از غذاهای پاکیزه و حلال تناول کنید و به نیکوکاری و اعمال صالح بپردازید که من به هر آن چه انجام می دهید آگاهم

با توجه به اینکه نوع تغذیه در روحیات انسان مسلما موثر است و غذاهای مختلف آثار اخلاقی متفاوتی دارد ارتباط این دو جمله روشن می شود که می فرماید: «از غذاهای پاکیزه بخورید» و «عمل صالح انجام دهید»...، در این آیه از سه جهت برای انجام عمل صالح کمک گرفته شده است، از جهت تأثیر غذای پاک بر صفای قلب و از جهت تحریک حس شکرگزاری و از جهت توجه دادن به اینکه خدا شاهد و ناظر اعمال آدمی است

خداوند در ذیل داستان اصحاب کهف دقت آنها را به لقمه حلال و پاکیزه بیان کرده و می فرماید: «فابعثوا احدکم بورقکم هذه الی المدینه فلینظر ایها ازکی طعاما فلیأتکم برزق منه؛ شما درهم هایتان را به شهر بفرستید تا مشاهده شود که کدام طعام پاکیزه تر و حلال است تا روزی خود فراهم آرید

اصحاب کهف بعد از بیداری با اینکه قاعدتا بسیار گرسنه بودند و ذخیره بدن آنها در این مدت طولانی مصرف شده بود ولی باز به کسی که مأمور خرید غذا می شود توصیه می کنند هر غذائی را نخرد بلکه بنگرد و در میان فروشندگان کدامین نفر غذایش از همه پاک تر است آن را انتخاب کند...، ظاهرا این جمله مفهوم وسیعی دارد که هرگونه پاکی ظاهری و باطنی را شامل می شود و این توصیه ای است که به همه رهروان راه حق که نه تنها به غذای روحانی بیندیشند بلکه مراقب پاکی غذای جسمانیشان نیز باشند پاک از هرگونه آلودگی، حتی در بحرانی ترین لحظات زندگی نیز این اصل را فراموش نکنند

در روایات اسلامی تأکید فراوانی روی غذای حلال و تأثیر آن در استجابت دعا و صفای قلب شده است، در روایتی می خوانیم شخصی خدمت پیامبر آمد و عرض کرد: «دوست دارم دعای من به اجابت برسد.» پیامبر فرمود: «غذای خود را پاک کن و غذای حرام در معده خود وارد نکن

امیر مؤمنان علی(ع) می فرماید: «بدان برای هر عملی نباتی است و هیچ نباتی از آب بی نیاز نیست و آب ها گوناگونند هر آبی که پاک است، آن نبات هم پاک و میوه اش شیرین خواهد بود و هر آبی که پلید است، آن نبات هم پلید و میوه او تلخ است. خود عمل حاکی است که از چه آبی روییده است

این کلام زیبای امام به همه ما پیام می دهد که اگر آب و طعامی که استفاده می شود از راه حلال باشد قطعا عملی که انجام می گیرد نیز عمل صالح و خیری خواهد بود که نتیجه و همینطور عکس آن نیز صادق است  

اما مطلب مهمی که باید بدان اشاره گردد این است که اعمال صالح خود را که اثر لقمه حلال است به وسیله حرامخواری نسوزانیم، پیامبر گرامی اسلام در این مورد می فرمایند: «روز قیامت اقوامی هستند که با داشتن حسناتی مانند کوه های مکه، امر می شود ایشان را به آتش ببرند گفته شد: یا رسول الله(ص) آیا نمازگزار بوده اند؟ فرمود آری نماز می خواندند و روزه می گرفتند و پاره ای از شب را به عبادت مشغول بودند لکن هرگاه بر اینان چیزی از دنیا پیدا می شد خود را بر آن می افکندند یعنی رعایت جهت حلال و حرام را نمی کردند

لقمه حلال باعث نورانیت دل، دستیابی به حکمت، استجابت دعا و آمرزش خداوند می شود، از طرفی لقمه حرام افزایش گناه و معصیت، افول معنویت، عدم تأثیر موعظه ها، اوامر و نواهی را در پی دارد و به قول مولوی

علم و حکمت زاید از لقمه حلال

عشق و رأفت زاید از لقمه حلال